ನಾವ್ಯಾರ ವಶದಲ್ಲಿರೋದು?

ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವವರು ದೇವತೆಗಳ ವಶ, ಮಾನವರನ್ನು ಪೂಜಿಸುವವರು ಮಾನವರ ವಶ ಹಾಗೇ ಅಸುರರನ್ನು ಪೂಜಿಸುವವರು ಅಸುರರ ವಶದಲ್ಲಿರುವರು.

ನಮ್ಮ ಆರಾಧನೆ ಪೂಜೆಯ ಹಿಂದಿನ ಗುರಿಯ ಮೇಲೇ ಎಲ್ಲಾ ನಿಂತಿದೆ.

ಹಿಂದೂ ದೇವರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ದೇವರು ಮುಸ್ಲಿಂ ದೇವರು ಎಂದು  ದೇವರಲ್ಲಿಯೇ‌ಮೂರು ಭಾಗ. ಅದರೊಳಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಪಂಗಡ,ಪಂಥ,ವರ್ಗ  ಜಾತಿ....ಹೀಗೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದಂತೆಲ್ಲಾ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ದೇವರಿಗೇ ಸ್ಥಾನ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾನವ ಬೆಳೆದು  ಅನ್ಯರ ಸ್ವಾರ್ಥ ಕ್ಕೆ  ದೈವತ್ವವೇ ಬಲಿ.

ಪರಮಾತ್ಮನೊಳಗಿರುವ ಈ ಮೂರೂ ಶಕ್ತಿಯಿಂದಲೇ ಜಗತ್ತು ನಡೆದಿದೆ. ಯಾವಶಕ್ತಿ ಬೆಳೆಯುವುದೋ ಅದರ ಬಲ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಾಳತಪ್ಪುತ್ತದೆ.

ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಂಕ ಗಳಿಸಿದರೆ ಬುದ್ದಿವಂತರು. ಒಂದು ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆಯಾದರೂ  ಅದರಲ್ಲಿ ದಡ್ಡರೆಂದಲ್ಲ  ಆದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯಿಲ್ಲವೆನ್ನಬಹುದು. ಹೀಗಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಷಯವೂ  ಅದರದೇ ಆದ  ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು‌ಜೀವನ ನಡೆಸಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಸತ್ವ ರಜಸ್ಸು ತಮಸ್ಸಿನ  ಗುಣಗಳು ಹೇಗೇ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವುದೋ ಹಾಗೆಯೇ ದೇವರು,ಮಾನವರು,ಅಸುರರು ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇರೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮನುಕುಲವಿದೆ ಆದರೆ ಆ ಮನುಕುಲದ ಒಳಗಿರುವ  ದೈವೀ ಶಕ್ತಿ ಅಸುರಿ ಶಕ್ತಿಯ  ನಡುವೆ ಮಾನವ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡುವುದೇ‌ಒಂದು ನಾಟಕವಾಗಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ದೈವೀ ಶಕ್ತಿಯಪಾತ್ರ  ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರೆ‌  ಸಾತ್ವಿಕತೆ ಬೆಳೆಯಬಹುದು. ಅಸುರರ ಪಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟ.

ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ‌ ಉದ್ದೇಶ  ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ  ಶಾಂತಿ ಸಮಾಧಾನ  ಸಮಾನತೆ ತರುವುದಾಗಿರದೆ‌ಕೇವಲ ಹಣ ಹೆಸರು ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯೋದಾದಾಗ  ಎಂತಹ ಪಾತ್ರ ಮಾಡಿದರೂ ಕ್ರಾಂತಿಯೆ.

ದೇವತೆಗಳ ಪುರಾಣ ಕಥೆ ಓದಿ ಮಹಾತ್ಮರಾಗಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳು ಈಗ  ವ್ಯಕ್ತಿ ಪುರಾಣಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಬೆಲೆಕೊಡುವ ಕಾರಣ ಅದೇ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ ಪ್ರಸಿದ್ದರಾಗುವರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ  ದೈವಶಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚುವುದೆ‌ಮಾನವ ಶಕ್ತಿಯೆ?

ಮಾನವ ಸಂಘ ಜೀವಿ. ಸಂಘಟನೆಯಿಂದ  ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಏಕತೆ ಐಕ್ಯತೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆಯುವುದೇ ಜೀವನದ ಗುರಿ. ತತ್ವದಿಂದ  ಬೆರೆತರೆ ಶಾಂತಿ ತಂತ್ರದಿಂದ  ಬೆರೆತರೆ  ಅತಂತ್ರ ಸ್ಥಿತಿ.

ಇಲ್ಲಿ ತಂತ್ರದ ಹಿಂದೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ಜ್ಞಾನವಿದ್ದರೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅತಂತ್ರವೇ.ಕಾರಣ ಯಾವಾಗ ನಾನು ಬೇರೆ ನೀನು ಬೇರೆ ಎನ್ನುವ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಹೆಚ್ಚುವುದೋ ತಿಳಿಯದು.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ  ಮಾನವನಿಗೆ ಒಳಗೆ ಅಡಗಿರುವ ಸ್ವಾರ್ಥ ದ ಅಹಂಕಾರ  ಮಿತಿಮೀರಿದರೆ  ಅಸುರಶಕ್ತಿಯ ವಶದಲ್ಲಿ ಜೀವವಿದೆ ಎಂದರ್ಥ. ಇದರಿಂದ ಜೀವನ್ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗದು.

ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೂ ಮಾನವ ಪ್ರೀತಿಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ

ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮಗಳ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಸಿಲುಕಿದಷ್ಟೂ ನೋವು ಅಸಮಾಧಾನ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳಾದರೆ  ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣರು ಯಾರು?

ಎಷ್ಟೋ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆ ಇದರಿಂದ ಹೊರಬರಲಾಗದೆ  ದಾರಿತಪ್ಪಿದ್ದರೂ  ಅದನ್ನು  ಇನ್ನಷ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟು ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುತ್ತಾ  ಮಕ್ಕಳ ವರೆಗೂ ತಲುಪಿಸಿ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊರತೆಯಾಗಿ ಮಕ್ಕಳು ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ  ಪ್ರೇಮ ಕುರುಡು ಎನ್ನಬಹುದು.

ಕುರುಡು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮವನ್ನು  ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ‌ ಯುವಪೀಳಿಗೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ಜ್ಞಾನದ ಶಿಕ್ಷಣ‌ ಕೊಡದಿರೋದೆ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ.

ಮದುವೆಗಳು ವೈಭೋಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಸುವರು ಅಷ್ಟೇ ವೇಗವಾಗಿ ವಿಚ್ಚೇಧನಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತವೆಂದರೆ  ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಅರ್ಥ ವಿಲ್ಲ.ಕಾಮಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲವೆಂದರ್ಥ.

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿ ಮಾನವನಿಗಿಲ್ಲ. ಸಂಸಾರವನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಆ ಮಹಾಶಕ್ತಿಯ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನಾನೇ ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರವೇ  ಶತ್ರುವಾಗಿರುವಾಗ ಹೊರಗಿನ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಇಳಿದಾಗ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ  ಹಣವೇ ಸರ್ವಸ್ವ ವಾಗುತ್ತದೆ.

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ  ಬರಲು ತಾಯಿ ತಂದೆಯರು ಕಾರಣ.ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಲಾಲನೆ ಪೋಷಣೆಯಿಂದ ಬೆಳೆದ ದೇಹಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಟ್ಟರೆ ಆಗ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅರ್ಥ ವಿರುತ್ತದೆ. ಸಂಸ್ಕಾರವಿಲ್ಲದೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರೀತಿಯ‌ಬಲೆಯೊಳಗೆಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಗಿಯಿತು ಕಥೆ.

ಹೀಗಾಗಿ ಎಷ್ಟೋ ‌ಯುವಪೀಳಿಗೆ ದಾರಿತಪ್ಪಿ ಮುಂದೆ ನಡೆದು ಸಮಾಜವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಈಗ ಕಂಡರೂ ಕಾಲವೇ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ತಪ್ಪು . ಕಾಲಮಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮನಸ್ಸು ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.ಮನಸ್ಸು  ಒಳಗಿರುವಾಗ ಅದರ ಬದಲಾವಣೆ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದು. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ  ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಿ ಬೆಳೆಸಿರುವುದನ್ನು  ಒಪ್ಪಲೇಬೇಕಷ್ಟೆ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಯುವ ಜನತೆಗೆ ಯೋಗದ ಯೋಗ್ಯತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತಹ  ನೈತಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲವೋ  ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ  ಹೀಗೇ ಅನಾವಶ್ಯಕ ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ಮೀರಿದ  ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಒಳಗೆಳೆದು ಕೊಂಡು  ಅಸುರಿ ಶಕ್ತಿಯ ಗುಲಾಮರಾಗುತ್ತಾ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆಯುವರು.

ನಾಟಕದ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮವಿರದು. ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಇಳಿದಾಗ  ಸತ್ಯ ಧರ್ಮ ವಿರದು.ಸತ್ಯಧರ್ಮ ವೇ ಇಲ್ಲದ ಜೀವನ ಜೀವನವಾಗದು. 

ಕಲಿಕೆಯ ವಿಷಯವೇ ಸರಿಯಿಲ್ಲವಾದರೆ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಯಿರದು. ಎಷ್ಟೋ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಸಿಗದ ಕಾರಣ ಹೆಚ್ಚು ಹಣಸಂಪಾದನೆಗಾಗಿ ಅಧರ್ಮ ಅನ್ಯಾಯ ಅಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಹೆಣ್ಣು  ಹಣ ನೋಡಿ ಒಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದಾಳೆಯೆ? ಹಾಗಾದರೆ ಜ್ಞಾನದೇವತೆಯಾಗಬೇಕಿದ್ದ  ಸ್ತ್ರೀ ಗೆ ಅಜ್ಞಾನ‌ಮಿತಿಮೀರಿದೆ ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ.

ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗಿರೋದಿಲ್ಲ.ಕೆಲವೆಡೆ ಸ್ತ್ರೀ ಶೋಷಣೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವೇ ಬಡತನವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಣದಿಂದ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೂ ಅಸತ್ಯ ಅಜ್ಞಾನವೆ.

ಮನುಷ್ಯ ಜನ್ಮ ಪಡೆಯಲು  ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿರಬೇಕೆನ್ನುವರು.

ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲವಾದರೆ ವ್ಯರ್ಥ ಜೀವನ. ಈಗಲೂ ಎಷ್ಟೋ ಮಹಾತ್ಮರುಗಳಿದ್ದಾರೆ ಆದರೆ ಮದುವೆಯಾಗದೆ ಉಳಿದಿರುವರು. ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಕಷ್ಟ ಎನ್ನುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾನಿಗಳಾದವರು ಹಿಂದುಳಿದಷ್ಟೂ ಅಜ್ಞಾನಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.ಹೊರಗೆ ಪ್ರೀತಿಸುವ‌ನಾಟಕದಲ್ಲಿ  ಸಾಮಾನ್ಯರ ಪಾಡು ಹೇಳೋಹಾಗಿಲ್ಲ. ದುಷ್ಟ ಭ್ರಷ್ಟರ  ಹಣ‌ದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಹೊನ್ನು ಮಣ್ಣು ಮುಳುಗಿದರೆ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ/ ಇರುವುದೆ?

ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗಿರೋದಿಲ್ಲ.ಹಾಗಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಹಲವರಿಗೆ ಮೂಡನಂಬಿಕೆಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. 

ಎಷ್ಟೋ  ಸನಾತನ ಶಾಸ್ತ್ರ ಪದ್ದತಿ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಹಿಂದೆ ವಿಜ್ಞಾನವಿದ್ದರೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕುಸಿದು

ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಭುದ್ದರಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಬೆಳೆದರೂ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಅಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಯಾವುದು ನಿಜವಾದಪ್ರೇಮ ಪ್ರೀತಿ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯದ ಅರಿವಿರದು.

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಹಾಪಾಪ ಎನ್ನುವರು. ಆದರೂ ಪಾಪ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುವರೆಂದರೆ ಅತೃಪ್ತ ಆತ್ಮಗಳು  ಹೆಚ್ಚು ಹರಡುತ್ತಿವೆ.

ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ದೇಶ, ಲಿಂಗ ತಾರತಮ್ಯದಲ್ಲಿ  ಗೆದ್ದವರು ಯಾರು? ಸೋತವರು ಯಾರು?

ಅಂತರ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಹೋಗಿ ಅವಾಂತರಗಳೇ ಬೆಳೆದರೂ  ಸರಿ ನಾನು ಬದಲಾಗೋದಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ನಾನು ಯಾರು? ನಾನೆಂಬುದಿಲ್ಲವೆಂದರೆ  ಒಪ್ಪಬಹುದೆ?

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ಸಂತೋಷ  ಸುಖವನ್ನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಯಸಿದಷ್ಟೂ  ಅತೃಪ್ತಿಯೇ ಹೆಚ್ಚುವುದು. ಒಳಗೇ ಕಂಡುಕೊಂಡರೆ  ತೃಪ್ತಿ . ಇದಕ್ಕೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.ತನ್ನ ತಾನರಿತು ಪರರನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು  ತಿಳಿಯುವುದೇ ಯೋಗಮಾರ್ಗ. ಯೋಗ್ಯ ಮಾರ್ಗ. ಇದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಗುರು ಶಿಕ್ಷಣ ಪೋಷಕರು ಬೆಳೆದಾಗ  ಬದಲಾವಣೆ ಸಾಧ್ಯ.

ಮದುವೆ  ಆಗದೆ  ಸಂಸಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಉಪದೇಶ ಮಾಡೋದು ಸುಲಭ. ಮದುವೆ ಆಗಿ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ  ಧರ್ಮ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ  ಮುಂದೆ ನಡೆದವರೆ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನಿಗಳಾಗಿರುವರು. 

ಹೊರಗಿನ ಮಂತ್ರ ತಂತ್ರ ಯಂತ್ರವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ‌ ಮನಸ್ಸು  ಒಳಗಿದ್ದ  ಸತ್ಯ ಸತ್ವ ತತ್ವವನರಿಯದೆ  ಹೋದರೆ  ಮೋಸ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಬಾಲ್ಯ ಯೌವನ,ಗೃಹಸ್ಥ ವಾನಪ್ರಸ್ಥ ಸಂನ್ಯಾಸವನ್ನು  ದಾಟಿ ಸಂಸಾರ ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಗಳಿಸಿದವರು   ಮಹಾತ್ಮರು.

ಈಗ  ಹಣ ಅಧಿಕಾರ ಇದ್ದರೆ‌ ಸಂನ್ಯಾಸ ದೀಕ್ಷೆ‌ ಕೊಡುವ ಕಾಲ ಬಂದಿದೆ.ಜ್ಞಾನದ ಕೊರತೆಯಿದ್ದರೆ  ಯಾರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟ?

ಒಳಗಿನ ಶಕ್ತಿ ಬಳಸಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಜೀವನ‌ ನಡೆಸಲು ಗುರು ವಾದವರು  ಸಹಕರಿಸಬೇಕು‌.ಹೊರಗಿನ ಸರ್ಕಾರದ ಹಿಂದೆ  ಜನರನ್ನು  ನಡೆಸಿ  ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಾಲದ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿಸಿದರೆ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ವಿರದು.ಹೆಣವಾದರೂ‌ ಹಣಕ್ಕೆ‌ ಜೀವ‌ಬಾಯಿ‌ ಬಿಡುವಂತಾಗುತ್ತದೆನ್ನುವರು ತಿಳಿದವರು.. ಅತೃಪ್ತ ಆತ್ಮಗಳಾಗಿ  ಪರರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಕಾಣದ ಆತ್ಮಗಳ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು  ಕಾಣೋದು ಕಷ್ಟವಿದೆ.. 

ಸತ್ಯ ಧರ್ಮ ದೆಡೆಗೆ ನಡೆಯುವುದೇ ಇದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗ.

ಇದು ಒಳಗಿದೆ ಹೊರಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದೂ ಸತ್ಯ. ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಗೆ ‌ಮೀರಿದ ಸತ್ಯವಿಲ್ಲ..ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಹಾಪಾಪ ಎನ್ನುವರು.

ಹಲವು  ಕಡೆ  ಸಮಾಜದ ರೀತಿ ನೀತಿ ಸಂಸಾರದ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿಗೆ  ಜೀವ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹೊಣೆ ಯಾರು?  ಹಣೆಬರಹ  ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು  ಸಾಧ್ಯವೆ?

ಕಾವಿಧರಿಸಿದಾಕ್ಷಣ ವೈರಾಗ್ಯ ಬರುವುದಾದರೆ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರ ಮಾಡೋರಿಗೂ ಬರುತ್ತದೆಯೆ?

ಯಾರದ್ದೋ ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರನ್ನೂ  ಬಲಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ  ಅರ್ಥ ವಿರದು.ಆದರೂ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲದ‌ಮಹಿಮೆ ಎನ್ನುವರು. ಕಲಿಕೆಯ ಮಹಿಮೆ ಎಂದರೆ ಸರಿಯಾಗಬಹುದು.

ಸಂಸಾರ ಬಂಧನದಿಂದ ‌ಬಿಡುಗಡೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥ ನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಂದಿನ‌ ಗೃಹಸ್ಥ ರು  ಈಗ ಮದುವೆಯಾಗದೆಯೇ  ಉಳಿದರೂ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ನಷ್ಟವೆ.‌ಸಮಾಜದ‌ ಹಣ‌ ಜನರ ಋಣ ತೀರಿಸದೆ  ಜನ್ಮ ಕಳೆಯದು. ಕೊನೆಪಕ್ಷ  ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿದ್ದೇ  ತನ್ನ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅದೃಷೃ.  ಶುದ್ದ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮವಿದ್ದರೆ ಯಾವುದೂ ಕಷ್ಟವಿರದು. ಅದಕ್ಕೆ ಆತ್ಮಜ್ಞಾನ ಅಗತ್ಯ.

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನೇ ದೇವರೆ?

ಗಾಂಧಾರಿಯ ಶಾಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮನೆನ್ನಬಹುದೆ? ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ಯಾವುದೂ ಅಂಟೋದಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಇದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಜಾಪಿತ ಬ್ರಹ್ಮಕುಮಾರಿ ಯ ಪೋಸ್ಟ್ ನೋಡಿದೆ ನಿಮ್ಮ  ಅಭಿಪ್ರಾಯ  ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ

ಇವರ ಪ್ರಕಾರ ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ಜನನ ಮರಣವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಷ್ಟೆ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಇವರು ಅವತಾರಗಳನ್ನು ನಂಬೋದಿಲ್ಲವೆಂದಾಗ  ಹಿಂದಿನ ಪುರಾಣಗಳನ್ನೂ ನಂಬೋದಿಲ್ಲ.ಅಲ್ಲಿನ ದೇವಾನುದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲರೂ  ಪರಮಾತ್ಮರಲ್ಲವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ.ಕಾರಣ ಅವರುಗಳಿಗೂ ಜನನ ಮರಣವಿತ್ತು ಎಂದು. ನೇರವಾಗಿ ಓದಿದವರಿಗೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಕಾಣಬಹುದಷ್ಟೆ.ಆದರೆ ಆಳವಾದ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಅನುಭವಿಸಿ ತಿಳಿದ ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಒಪ್ಪಲಾಗದು.ಕಾರಣ ಭೂಮಿ ಇರೋದೆ ಆ ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಸೊಂಟದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಎಂದಾಗ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸೋದು  ಬೇರೆ ಜನಿಸೋದು ಬೇರೆ. ಜನನ ತಾಯಿ ಗರ್ಭದಿಂದಾದಾಗ ಅದನ್ನು  ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಎಷ್ಟೋಮಹಾ ಸ್ತ್ರೀ ‌ಪುರುಷರ ಜನನ ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ. ಈಗಿನ‌ಕಲಬೆರಕೆಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಇದು ಅರ್ಥ ವಾಗದೆ ಯಾರೋ ಹೊರಗಿನವರು  ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಒಳಗೇ ಇದ್ದ ಪರಮಾತ್ಮನ‌ಮರೆತು ದೂರಹೋದವರ ಪಾಡು ಹೇಳಲು ಕಷ್ಟ. ಹೀಗಿರುವಾಗ  ಪರಮಾತ್ಮನ ವಿಚಾರ ಉಪದೇಶ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ‌ ಇಂದು ಹೊರಗಿನವರಿಗಿಲ್ಲ.

ಈ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು  ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಉತ್ತರ ಬಂದವು. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪಿತ ಬ್ರಹ್ಮನೇ ಮಹಾವಿಷ್ಣುವಿನ  ಹೊಕ್ಕಳಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಮನುಕುಲದ ಸೃಷ್ಟಿ ಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಿಗಳೇ ತಿಳಿಸಿರುವುದನ್ನು ಪುರಾಣ ತಿಳಿಸಿವೆ ಎಂದರೆ ಮಹರ್ಷಿಗಳಿಗಿಂತ  ಮಾನವರು ಬುದ್ದಿವಂತರೆ? ಜ್ಞಾನಿಗಳೆ? ಎನ್ನುವ ‌ಪ್ರಶ್ನೆ ಏಳುತ್ತದೆ. 

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳೋರಿದ್ದರೆ ಹೇಳೋರಿಗೇನೂ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ.

ಕೇಳೋರು ಮೊದಲು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಹೇಳೋರು  ಸುಮ್ಮನಿರಬಹುದು.

ಎಷ್ಟೋ ದೇವರಿದ್ದರೂ ದೈವತ್ವವಿಲ್ಲದೆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯಲಾಗದು. ಜನನ ಮರಣದ‌ನಡುವೆ ಜೀವನವಿದೆ.

ಜೀವಿಗಳ ವನವಿದೆ. ಅದರ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದರೆ  ಭೂಮಿಯ  ಸತ್ಯ ಸತ್ವ ತತ್ವ ಒಳಗೇ ಕಾಣಬಹುದು. ಸಂಸಾರ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆಯುವುದು ಸುಲಭ. ಅದರಲ್ಲೂ ಜನಬಲ ಹಣಬಲ ಅಧಿಕಾರಬಲ ಇದ್ದರೆ  ಯಾರೂ ಹೇಳೋರಿಲ್ಲ ಕೇಳೋದಿಲ್ಲವೆನ್ನುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರವರ ಮನೆಯೊಳಗೆ ದೇವರನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುವ ಜ್ಞಾನ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು.

ಪುರಾಣಗಳಿಂದ ಜ್ಞಾನ ಬರುತ್ತದೆ.ಅದನ್ನು  ಬಿಟ್ಟು ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು  ಹೊರಗೆ ಹರಡಿದರೆ ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ಪ್ರಚಾರವಿರುತ್ತದೆ. 

ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ ಪರಮಾತ್ಮನೊಳಗಿರುವ ಜೀವಾತ್ಮರಿಗೆ  ಪರಮಸತ್ಯ ಪರಮಸುಖ,ಶಾಂತಿ ಸಿಗಲು ಆಂತರಿಕ ಶುದ್ದಿ ಅಗತ್ಯವೆಂದಿದ್ದಾರೆ ಮಹಾತ್ಮರು.

ಕಲಬೇಡ ಕೊಲಬೇಡ ಹುಸಿಯನುಡಿಯಲು ಬೇಡ ಮುನಿಯ ಬೇಡ ಅನ್ಯರಿಗೆ ಅಸಹ್ಯಪಡಬೇಡ,ತನ್ನ ಬಣ್ಣಿಸಬೇಡ ಇದಿರ ಹಳಿಯಲು ಬೇಡ ಇದೇ ಅಂತರಂಗ ಶುದ್ದಿ ಇದೇ ಬಹಿರಂಗ ಶುದ್ದಿ....ಬಸವಣ್ಣನವರಂತೆ ಇದನ್ನು ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳು  ಅನುಭವಿಸಿ ತಿಳಿಸಿರುವಾಗ. ಈಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಲೋಪದೋಷಗಳನ್ನು  ಹೊರಗಿನವರು ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದು. ನಮ್ಮ  ಸತ್ಯವೇ ನಮಗೆ ದೇವರು. ಪರಮಾತ್ಮನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವೂ ಇದೆ ಮಿಥ್ಯವೂ ಇದೆ. ನಾವ್ಯಾರು ಎನ್ನುವುದು  ನಮಗೆ ತಿಳಿದರೆ ಸಾಕು. ಸತ್ಯದಿಂದ  ದೈವತ್ವ.ದೈವತ್ವದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಮೋಕ್ಷ ಸಾಧನೆ ..ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಬ್ರಹ್ಮನ ಕಾಣುವ ಬ್ರಹ್ಮಕುಮಾರ,ಬ್ರಹ್ಮಕುಮಾರಿಯರು ತೋರಿಸುವುದಾದರೆ  ಬಹಳ ಸಂತೋಷ.

 ಆದರೆ   ಇವರಲ್ಲಿ ಹಲವರು ಕಂಡ ಸತ್ಯ ಬೇರೆ ಇದೆ .ಕೆಲವೆಡೆ ಉತ್ತಮವಿರಬಹುದು. ಎಲ್ಲಾ ಪರಮಾತ್ಮನ ಇಚ್ಚೆಯೇ ಆಗಿದೆಯೆ? ಅಥವಾ ಮಾನವ ಇಚ್ಚೆಯೆ? 

ಇಲ್ಲಿ  ಅವತಾರಗಳ ಹಿಂದೆ ಪರಮಾತ್ಮನಿದ್ದರೂ ಕಾಣೋದಿಲ್ಲ

ನಾಟಕದಲ್ಲಿ  ಪಾತ್ರ ಮಾಡುವವರನ್ನು ದೇವರೆಂದರೆ  ನಂತರ ಅವರು  ಮಾನವರೆ . ಹಾಗೆ ಎಷ್ಟೋ ದೇವತೆಗಳ ಅವತಾರಗಳನ್ನು   ಜ್ಞಾನದಿಂದ ನೋಡದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ  ಅವರು  ಮಾನವರಂತೆ ಕಾಣುವರು. ಹೋದ ಮೇಲೆ ದೇವರಾಗುವರೆಂದರೆ  ಮಾನವ ಇದ್ದಾಗ  ದೇವರಲ್ಲವೆಂದರ್ಥ ವೆ?

ದೈವತ್ವದ ಗುಣಜ್ಞಾನ ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಸ್ವಯಂ  ದೇವತೆಗಳೇ ನಡೆಸುವರು ಅದ್ವೈತ ದ ಪ್ರಕಾರ ಅವರಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರ ವಿರದು. ನಾನೆಂಬುದಿಲ್ಲವೆಂದರೆ  ಪರಮಾತ್ಮನೇ ನಾನು ಎಂದರ್ಥ ವಲ್ಲ  ನನ್ನ ನಡೆಸಿರುವುದೇ ಪರಮಶಕ್ತಿ ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಜನ್ಮ ಪಡೆಯಲು  ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದ ಋಣ ಕರ್ಮ ವೇ ಕಾರಣವೆನ್ನಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದೂ ಸತ್ಯ.

ಕಾರಣ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಳಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಡೆಸೋ ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೇನೂ  ಜನನ ಮರಣವಿರದು. 

ಇದನ್ನು  ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಮಾನ್ಯರಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯರಂತಿರಬೇಕಷ್ಟೆ

ಯಾವಾಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಹಂಕಾರ ಸ್ವಾರ್ಥ ಹೆಚ್ಚುವುದೋ  ಬೇರೆಯವರೊಳಗಿರುವ ಪರಮಾತ್ಮನ ಶಕ್ತಿ ಕಾಣದು. ಇದು ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಇಳಿದಾಗ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.

ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರವೇ ಮುಖ್ಯವಾದಾಗ ಇದು ಸಹಜ.

ಕಲಿಕೆ ಧರ್ಮ ಯುಕ್ತವಾಗಿದ್ದರೆ  ದೈವತ್ವ ವಾಗುತ್ತದೆ.ಎಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೂ ಮೂಲವೇ ಶಿಕ್ಷಣ ಎನ್ನಬಹುದು. ‌

ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ,

ಬ್ರಹ್ಮಕುಮಾರಿ ಇವರ ಉಪದೇಶ ಕೇಳಲು ಹೋದವರು ಸಂಸಾರ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಬಂದಿದ್ದಾರೆ.ಕೆಲವರಂತೂ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿದ್ದೇ ಕಲಹ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವರು. ಹೋದವರು ಹಣ ನೀಡದೆ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದು ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಊರಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಯಾವ‌ ಮಠಾಧೀಶರೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮುಖಂಡರೂ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ ವೆಂದರೆ ಇವರನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮ ನಡೆಸಿರುವುದೆ ?

 

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಯಲ್ಲಿ  ಪರಮಾತ್ಮ ತಿಳಿಸಿರುವಂತೆ  ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನೊಳಗೇ ಇದ್ದರೂ ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಅರಿತಿಲ್ಲ . ಇದರರ್ಥ ನಾನೇ ಬೇರೆ ನೀನೇ ಬೇರೆ ಎಂದರೆ ಒಂದೇ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯದ ಅರಿವಾಗದು. 

ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಭಾರತದೊಳಗೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವಿದೆ. ಪ್ರಜೆಗಳಿಲ್ಲದೆ  ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವಿರದು.ಪ್ರಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲವಾದಾಗಲೇ  ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಹದಗೆಡೋದು. ಇದಕ್ಕೆ  ಭಾರತಮಾತೆ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ತಪ್ಪು. ಅವಳಿಗೇನೂ ಅಂಟದು.  ಅಂಟೋದು ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿರುವ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೇ ಎನ್ನಬಹುದು. ಹೀಗೇ  ಸಂಸಾರ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಮೊದಲು ನಾನೆಷ್ಟು ಸರಿ ಎಂದು ತಿಳಿದರೆ ಉತ್ತಮ.

ಸರ್ಕಾರ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಬದಲು ನನ್ನ ಸಹಕಾರ ಹೇಗಿದೆ ಯಾರಿಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು.

ಮಕ್ಕಳು ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಬದಲು ಅವರಿಗೆ ಯಾವ ಜ್ಞಾನದ ಶಿಕ್ಷಣ ತಲೆಗೆ ತುಂಬಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ವಿಚಾರ ಅಗತ್ಯ.

ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಿದ್ದರೂ ತಪ್ಪು ಎಲ್ಲಿದೆ? ಎನ್ನುವಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳಿದ್ದರೂ ದೈವತ್ವದ ಕೊರತೆಯಿದೆ ಎಂದರೆ ದೈವೀಕ ಗುಣಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕುಸಿದಿದೆ. ..ಹಾಗಾಗಿ ದೇವರನ್ನು ಹೊರಗೆ ನೋಡುವಷ್ಟು ಒಳಗೆ ನೋಡಲಾಗದೆ ಪರಮಾತ್ಮನ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ  ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಬೆಳೆದುನಿಂತಿದೆ.ಇದರಿಂದ ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಲ್ಲ ಜೀವಾತ್ಮನಿಗೇ ಸಮಸ್ಯೆ.

ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಗುರುತಿಸಿ ಬೆಳೆಸುವ ಗುರುವಿನ ಕೊರತೆಯಿದೆ. ಗುರುವಿನಿಂದ ದೇವರನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.‌ದೇವರಿಂದ ಪರಮಾತ್ಮನ ತಲುಪಬಹುದು...

ಸ್ತ್ರೀ ಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಬಂದರೆ ಸಂಸಾರ ನಡೆಯದು. ಇದೀಗ ಎತ್ತ ಸಾಗಿದೆ.. 

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಯ ರಹಸ್ಯ ಅರ್ಥ ವಾಗಬೇಕು.‌ನಂತರ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣ ತಿಳಿದು ಲಯಕಾರಕ ಶಿವನ ಮುಕ್ತಿಯ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿಯುವ ಕರ್ಮ ಮಾಡಬಹುದು.

ಏನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡದೆ  ಉಪದೇಶ ಮಾಡಿದರೆ ಅರ್ಥ ವಿರದು.‌ಭೂಮಿ ನಡೆದಿರೋದೆ ಕರ್ಮ ಯೋಗಿಗಳಿಂದ.ಇದಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾನವೇ ಮುಖ್ಯ.ಶಿಕ್ಷಣವೇ ದಾರಿತಪ್ಪಿರುವಾಗ ಎಲ್ಲಿಯ ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನ?

 ಅವತಾರ  ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆಯುವುದು. ಭೂಮಿಯ ಮಾಯೆ ಯಾರನ್ನು ಬಿಡದು. ಮಾಯೆಯ ವಶದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞಾವಂತನಾಗಿರೋದು  ಅವತಾರಿಗಳ ವಿಶೇಷ ಶಕ್ತಿ. 

ವಿಷ್ಣುವಿನ  ಅವತಾರಗಳಲ್ಲಿ  ಬದಲಾವಣೆ ಕಂಡರೂ  ಶಕ್ತಿ ಒಂದೇ ರೂಪ ಹಲವು. 

ಗುರುವೇ ದೇವರು

ದೇವರಿಗಿಂತ ಗುರು ದೊಡ್ಡವರು ಎನ್ನುವರು. ನಿರಾಕಾರ ದೇವರು ಸಾಕಾರ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುವಾಗ ಗುರು ಒಲಿದರೆ ಜ್ಞಾನ ಮುನಿದರೆ ಅಜ್ಞಾನ.

ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ಅವತಾರ :-

'ಅನುಸೂಯ' ಎಂದರೆ “ಅಸೂಯೆ” ಇಲ್ಲದವಳು. ಇದು ಎಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅದೇ “ಅತ್ರಿ”. ಹಾಗೆಯೇ ಮೂರು ವಿಚಾರಗಳಾದ, ಜಾಗೃತ್ -ಸ್ವಪ್ನ - ಸುಷುಪ್ತಿ, ಮತ್ತು  ಬಾಲ್ಯ -ಯೌವನ -ಜರಾ, ಹಾಗೆ ಸತ್ವ- ರಜ -ತಮ ಗುಣಗಳಂಥ ಅವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಕರ್ತೃ -ಕರ್ಮ- ಕರಣ  ಇವುಗಳನ್ನು  ಮೀರಿದವನು, ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ, ಲೋಭ ಎಂಬ ಇಂದ್ರಿಯ ಗಳನ್ನು ಜಯಿಸಿದವರು,'ಅತ್ರಿ'ಆಗುತ್ತಾರೆ. ಇವರ ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದ “ಅತ್ರಿ” 

ಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಮನುಷ್ಯ ಶ್ರದ್ಧೆ- ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಆರಾಧಿ ಸುತ್ತಾನೋ, ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರ ತಾಪತ್ರಯಗಳು ನೀಗುತ್ತದೆ. ಅದಿ ಭೌತಿಕ -ಅದಿ ದೈವಿಕ- ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಎಂಬ ಮೂರು ವಿಧದ ತಾಪತ್ರಯಗಳು  ಅಂದರೆ ದೇಹಕ್ಕೆ ಬರುವ ರೋಗರುಜನಿಗಳು, ದೈವಾನುಗ್ರಹ ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ ಬರುವಂತ ಹದು, ಹಾಗೂ ಒಂದು ತರ ಪ್ರಾರಬ್ಧ ಕರ್ಮಗಳು, ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಸಂಚಿತ ಪಾಪ ಅಂದರೆ ಉಳಿದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸಿಟ್ಟ ಚೀಲ ಸಂಚಿತ ಪಾಪದ ಗಂಟು. ಇಂಥ ಪಾಪ ಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗ ಬೇಕು ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮೀರಿದ ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಮೂಲಕ   ಪಾಪ ಕರ್ಮಗಳು ಕಳೆಯುತ್ತವೆ.  

ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿ, ಇವರು ತಮ್ಮ ತಪಸ್ಸು, ಧ್ಯಾನ, ಸತ್ಯ, ನಿಷ್ಠೆ,

ತಾಳ್ಮೆ, ಶ್ರದ್ಧೆ, ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿ ಗಳಿಂದ ಶ್ರೇಷ್ಠರಾದವರು. ಭಗವಂತನ ಮತ್ಸ್ಯ,ಕೂರ್ಮ,ವಾಮನ, ನರಸಿಂಹ, ರಾಮ, ಕೃಷ್ಣ ಅವತಾರಗಳ ಉದ್ದೇಶ ರಾಕ್ಷಸ ಸಂಹಾರ ಮಾಡುವುದ   ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ “ಅಜ್ಞಾನ ಸಂಹಾರ' ಮಾಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಗುರು ಸ್ವರೂಪ 'ದತ್ತಾತ್ರೇಯರು' ಅವತಾರ ತಾಳಿದರು.

ದತ್ತಾವತಾರ ಆಗಿದ್ದು ಹೇಗೆ?

ಭಗವಂತನ “ದತ್ತಾತ್ರೇಯ” ಅವತರಣ ಆಗುವ ಒಂದು ಸಂದರ್ಭ ಹೀಗಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ಭಗವಂತ  ವೈಕುಂಠದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. (ಮನುಷ್ಯನೂ ಹಾಗೆ ಮನಸ್ಸಿನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ, ಗಳಿಸಿದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ ದಾಗ  ಕಲಿತ ಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯುವುದು) ಹಾಗೆ ದಾನ ಮಾಡಲು ಒಂದು ಯಾಗವನ್ನು ಕೈಗೊಂಡನು. ಈ ಯಜ್ಞದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶ ತನ್ನಲ್ಲಿರುವ  ಸಕಲ ಸಂಪತ್ತು- ವಸ್ತುಗಳ ನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡುವುದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಯಾಗದ ದಿನವನ್ನು  ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿ,  ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳು, ಋಷಿಮುನಿಗಳು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ವೈಕುಂಠಕ್ಕೆ ಬರಲು ಆಹ್ವಾನ ಕಳಿಸಿದನು. 

ಯಾಗದ ದಿನ ಮಹರ್ಷಿಗಳಾದ ಭೃಗು- ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರ-  ಭಾರದ್ವಾಜ- ವಸಿಷ್ಠರು - ಅಗಸ್ತ್ಯರು- ಕಶ್ಯಪ- ಜಮದಗ್ನಿ- ವಸಿಷ್ಠ- ಗೌತಮ ಮಹರ್ಷಿ, ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳು,  ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು 

ಸೇರಿದಂತೆ ಸಾವಿರಾರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ  ಬಂದರು. ಯಜ್ಞ ಮುಗಿಯಿತು ಪೂರ್ಣಾಹುತಿ ಕೊಟ್ಟು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಭಗವಂತನೇ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಅತಿಥಿ ಸತ್ಕಾರ ಮಾಡಿ, ಸತ್ಕರಿಸಿ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ, ಈ ವೈಕುಂಠದಲ್ಲಿರುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನು  ಯಾರಿಗೆ ಏನೇನು ಬೇಕೋ  ತೆಗೆದುಕೊಂಡು  ಹೋಗಿ, ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ಸರೆಯರು ಆನೆ, ಕುದುರೆ, ಗೋವು, ರಥ, ಚಿನ್ನ, ವಜ್ರ -ವೈಡೂರ್ಯ, ಸಿಂಹಾಸನ, ರತ್ನ- ಧನ- ಕನಕ  ಪಿತಾಂಬರ ಮುತ್ತು ರತ್ನಗಳಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ ವೈಕುಂಠದ ಕಂಬ ತೊಲೆ ಬಾಗಿಲು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅತಿಥಿಗಳು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಕೊನೆಗೆ ದ್ವಾರಪಾಲಕರಾದ ಜಯ -ವಿಜಯ ರ ಕೈಲಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿ ದಂಡವನ್ನು  ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ವೈಕುಂಠ ಖಾಲಿ. ಖಾಲಿಯಾದ ವೈಕುಂಠದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ಒಬ್ಬನೇ ಕುಳಿತಿದ್ದಾನೆ. ಯಜ್ಞ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದವರೆಲ್ಲ ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲದಲ್ಲಿ ಬಂದರು. ಆದರೆ ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಬಂದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅವರನ್ನು ಕರೆ ತರಲು ಜಯ ವಿಜಯರನ್ನು ಕಳಿಸಿದನು.

ದ್ವಾರಪಾಲಕರು ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳನ್ನು ಕರೆಯಲು ಬಂದಾಗ,ಅತ್ರಿಗಳು  ಜಪ -ತಪ  ನಿತ್ಯಾನುಷ್ಟಾನಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಹ್ನಿಕ ಮಾಡುವುದು ಬಾಕಿ ಇತ್ತು ಅವರು ಅನುಷ್ಠಾನಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಬರುತ್ತೇನೆ,

ಎಂದು ಕೈ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ, ನೀವು ಹೋಗಿ ಎಂದರು. ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿಸಿ ವೈಕುಂಠಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ದ್ವಾರಪಾಲಕರು, ಮಹರ್ಷಿಗಳೇ ಈಗ ಬಂದಿರಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ  ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಎಂದರು. ಅತ್ರಿಗಳು ಹೇಳಿದರು ನಾನು ಬಂದಿರುವ ವಿಷಯ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಹೇಳು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ. ಸ್ವತಃ ಭಗವಂತನೇ ಎದ್ದು ಬಂದು ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಹೇಳಿದ, ಮಹರ್ಷಿಗಳೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೂರಿಸಲು ಒಂದು ಆಸನವೂ ಇಲ್ಲ. ನಿಮಗೆ ಏನು ಕೊಡಲಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳೇ ಎಂದನು.  ಏಕೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳುವೆ ನಾರಾಯಣ, ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿಯಾದರೆ ಆಗಲಿ 

ನನಗೆ ನೀನಿರುವೆಯಲ್ಲ ಎಂದರು.

ಭಗವಂತನಿಗೆ  ಅದೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಒಪ್ಪಿ ಹೇಳಿದ, ನನ್ನ ವಿನಃ ನಿಮಗೆ ಕೊಡಲು ಬೇರೆ ಎನೂ ಇಲ್ಲ ನಾನು  ನಿಮ್ಮ ನಿಷ್ಠೆ- ಅನುಷ್ಠಾನವನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನೇ ಸ್ವತಃ ನನ್ನನ್ನೇ  ನಿಮಗೆ ದಾನ ಕೊಡುವೆ ಎಂದನು. ಭಗವಂತ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಅತ್ರಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳಿಗೆ ದಾನ ಕೊಟ್ಟನು. ಹೀಗೆ ಅತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಪಾನಿ ದಾನವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟುಕೊಂಡ ಕಾರಣ 'ದತ್ತ' ಎಂಬ ಹೆಸರು ಬಂದಿತು. ಮುಂದೆ ಅತ್ರಿ- ಅನುಸೂಯಾ ದಂಪತಿಗಳ ಮಗನಾಗಿ  ಭಗವಂತನೇ “ದತ್ತಾತ್ರೇಯ”ನಾಗಿ ಅವತರಿಸಿದನು. 

ಆದೌ ಬ್ರಹ್ಮಾ ಮಧ್ಯ ವಿಷ್ಣುರಂತೇ

ದೇವ: ಸದಾಶಿವ: ! 

ಮೂರ್ತಿ ತ್ರಯ ಸ್ವರೂಪಾಯ

ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ನಮೋಸ್ತುತೆ!!

 ವಾಟ್ಸಪ್  ಸಂಗ್ರಹ---

ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ನಾವು ಸಣ್ಣವರಿರುವಾಗ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಬಂತೆಂದರೆ  ಮನೆಗೆ ಬರೋರು. ಆಗ ರಾಮಾಯಣ ‌ ಶನಿಮಹಾತ್ಮೆ, ಗುರು ಚರಿತ್ರೆ ಹೀಗೇ ಪುರಾಣದ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಆಗ  ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ಅರ್ಥ ವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಅಕ್ಕಂದಿರು ಓದಿದರೆ ಜೊತೆಗೆ ಕುಳಿತು ಕೇಳೋದಷ್ಟೆ.  ಆದರೆ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಆಗೇ ಆಗುವುದೆನ್ನುವುದರ ಅರಿವು ಈಗ ಆಗಿದೆ. ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ  ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಓದಿರಲಿಲ್ಲ   ೩೬ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ವಿಚಾರ ಒಳಗಿನಿಂದ ತಿಳಿಯುತ್ತಾ ಅದರೊಂದಿಗೆ ವಾಸ್ತವತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ತಾನರಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ  ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ  ಅನುಭವಿಸಿ ತಿಳಿದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಲೇಖನಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊರಹಾಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ  ಆಗಿದೆ. ಆತ್ಮಜ್ಞಾನ ಓದಿ ಬರೋದಲ್ಲ ಅನುಭವಿಸಿ ತಿಳಿಯೋದು  ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯ ಅರ್ಥ ವಾಗಿದೆ. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಒಳಗೆ ಹೊರಗೆ  ಹುಡುಕಿ ಕೇಳಿ,ನೋಡಿ,ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಎರಡೂ ಕಡೆಯೂ ಒಂದೇ ಶಕ್ತಿ ಇರೋವಾಗ ಅರಿವೇ ಗುರು.

ಸಣ್ಣವಳಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೂ ಈಗಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೂ ಅಂತರವಿದೆ.

ಅಂದು ನನಗೇನೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದರೆ ಈಗ  ತಿಳಿದ ಮೇಲೂ ಹೊರಗಿರುವ  ಅಸತ್ಯ ಅ ನ್ಯಾಯ ಅಧರ್ಮ ವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುವ ಅಧಿಕಾರಯಾಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದವರಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ.

ಕೆಲವರಿಗೆ ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿದರೂ ತಿಳಿಸೋದಿಲ್ಲ.

ಹಲವರಿಗೆ  ಸತ್ಯದ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ತಪ್ಪು ದಾರಿ ಹಿಡಿಯುವರು.

ಇದರಲ್ಲಿ  ನಿಜವಾದ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ರು ಯಾರು? ಎಂದರೆ ತಿಳಿದವರು ಎನ್ನುವರು. ಹೀಗಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಾದರೆ  ಮಕ್ಕಳ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಬೇಲಿಯೇ ಎದ್ದು ಹೊಲಮೇಯ್ದರೆ  ಕಾಯೋರಿಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ  ಬಂದಾಗಲೇ ಅವತಾರವೆತ್ತಿ ಬರೋದು ಗುರುಗಳು. 

ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ತ್ರಿಮೂರ್ತಿಗಳ ಅಂಶದಿಂದ ಅವತಾರ ತಾಳಿದ ಮಹಾವಿಷ್ಣುವಿನ ಗುರುಸ್ವರೂಪರು. ಎಲ್ಲಾ ಪುರಾಣ ಓದಿ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯಬಹುದು. ಗುರು ಚರಿತ್ರೆ ಓದಿದರೆ  ನಮ್ಮ ಈ ಸ್ಥಿತಿಗೆ‌ ಕಾರಣದ ಜೊತೆಗೆ ಪರಿಹಾರವೂ ಸಿಗಬಹುದು. 

ನಮ್ಮಜ್ಜಿ ಸೀತಮ್ಮನವರು ಬಹಳ ದೈವಭಕ್ತರು ಜ್ಞಾನಿಗಳು  ಸತ್ಯ ಅನುಭವಿಸಿ  ತಿಳಿದವರು.ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಜೀವನ ಸಾಗಿಸಿದವರು.ನಮ್ಮಮ್ಮ ಶ್ರೀಮತಿ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಪತಿವ್ರತೆ ಸಾದ್ವಿ ಆಚಾರವಂತರಾಗಿ  ಸರಳ ಜೀವನದ ಜೊತೆಗೆ ಸಾತ್ವಿಕರಾಗಿದ್ದರು. ತಂದೆಯವರು  ದಿವಂಗತರಾದ ಶ್ರೀ ಶೇಷಭಟ್ಟರು ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ,ಶಾಲಾತನಿಖಾಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಿ ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದ ಮೇಲೆ ದೇವತಾಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ಸಂಸಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು  ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ಮುಗಿಸಿ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥರಾದರು. ಅಮ್ಮ ಹೋದ ವರ್ಷದಲ್ಲಿಯೇ ಅಪ್ಪನ ಕಳೆದುಕೊಂಡ  ಮೇಲೆ  ನನ್ನ  ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ  ಹೊರಬರುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ  ಹೆಚ್ಚು ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಬಂದ ನನಗೆ  ಕೆಲವು  ಸತ್ಯ  ತಡವಾಗಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ವಾದರೂ  ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ  ನನ್ನ  ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನೀಡದವರ  ಜೊತೆಗೆ ಇದ್ದರೂ  ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆಂದರೆ ಉತ್ತರ ಒಳಗೇ ಸಿಗುವಾಗ ಪ್ರಶ್ನೆ  ಬರೋದಿಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ  ಉತ್ತರಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಯೋಗ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆ ಪ್ರಯೋಗ ಯೋಗದಿಂದ  ಆದಾಗ ಉತ್ತರ ಸಿಗಬಹುದು. ಹೀಗಾಗಿ ಭಗವಂತ ಯೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಣುವನು. ಭೋಗದಲ್ಲಿ‌  ಕಾಣೋದು ಕಷ್ಟ.

ಯೋಗವೆಂದರೆ  ಸೇರೋದು ಕೂಡೋದು ಸಹಕರಿಸೋದು

ಇದರಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಸತ್ಯ ಸೇರಬೇಕು, ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಧರ್ಮ ಸೇರಬೇಕು

ಜೀವಾತ್ಮನು ಪರಮಾತ್ಮನ ಸೇರಬೇಕು. ಯಾವಾಗಿದು ವಿರುದ್ದ ಹೋಗುವುದೋ  ಅದೇ ಅಧರ್ಮ ವಾಗುತ್ತದೆ.

ಪರಮಾತ್ಮನ  ಅವತಾರಗಳಲ್ಲಿ  ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಿದ್ದರೂ ಭಗವಂತನೊಬ್ಬನೆ. ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಯಲ್ಲಿಯೇ  ನಾವು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ  ಪರಮಾತ್ಮ,ಭಗವಂತ..ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಹಲವು ಹೆಸರಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲಾ ಶಕ್ತಿಯೂ ಅವನ‌ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿದೆಂದರ್ಥ.

ಹಾಗಾಗಿ  ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ತಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಿಂದಿನ ಪೋಸ್ಟ್  ಇದೇ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಚರ್ಚೆಯ ರೂಪ ತಳೆದಿತ್ತು. ಅದ್ವೈತ ದೊಳಗೇ ದ್ವೈತ ಇರೋಹಾಗೆ ದ್ವೈತದಿಂದ ಭೂಮಿ ಇದೆ. ಭಗವಂತನೊಳಗೆ ಭೂಮಿ ಇದೆ. ಭೂಮಿ ಮೇಲಿನ‌ಮನುಕುಲಕ್ಕೆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಜ್ಞಾನವಿದೆ. ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಗುರು ಇದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ. 

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳಿಗೂ ಗುರುವಿದ್ದರು,ಅಸುರರಿಗೂ ಗುರುವಿದ್ದರು,ಮಾನವರಿಗೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಗುರು ಯಾವ ಮಾರ್ಗ ದಲ್ಲಿ  ನಡೆಸುವರೋ ಶಿಷ್ಯ ನಡೆಯುವರಷ್ಟೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಗುರುವೇ ದೇವರೆಂದರು.

ಯಾವಾಗ ಅಸುರ ಗುರುಗಳು ಹಣ,ಅಧಿಕಾರ,ಸ್ಥಾನಕ್ಕಾಗಿ ಮಾನವರನ್ನು ಹೊರಗೆಳೆಯುವರೋ ಆಗ ದೇವಗುರುಗಳು  ಅರ್ಥ ವಾಗದೆ  ಹಿಂದುಳಿಯುವರು... ಈಗಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿದೆ.

ಓದದೆಯೇ  ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ವಿಚಾರಗಳು  ಒಳಗಿನಿಂದ ತಿಳಿಯಬೇಕಾದರೆ  ಅದೊಂದು ದೈವಪ್ರೇರಣೆಯಷ್ಟೆ. ನಮ್ಮನ್ನು ದೇವರು ನಡೆಸೋದಕ್ಕೂ‌ ನಾವು ದೇವರನ್ನು ನಡೆಸೋದಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ನಮ್ಮನ್ನು ದೇವರು ನಡೆಸುವಾಗ ನಾನೆಂಬುದಿರದು ಅಧ್ವೈತ.

ನಾನೇ ದೇವರನ್ನು ನಡೆಸುವಾಗ ನಾನಿರುತ್ತೇನೆ ದ್ವೈತ.

ಎರಡೂ ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು‌ ಮುಖ. ಒಂದೇ ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಅರ್ಥ ವಾಗದು. ಹಾಗಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ನಾವು  ದೇವರ ಮಕ್ಕಳು  ನಿಜ

ಹಾಗಾದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ದೈವತ್ವವಿದೆಯೆ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಒಳಗಿನಿಂದ ಸಿಕ್ಕರೆ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ. ಹೊರಗೆ ಹುಡುಕಿದರೆ ಸಿಗದೆ ಅಹಂಕಾರ ಆವರಿಸಬಹುದು.

 

ಮಾಯಾಮೋಹದ  ಮುಸುಕಿನಲ್ಲಿ  ಮಲಗಿರುವ ನಾವು ಮಾನವರು. ನಮ್ಮನ್ನು ದೇವಾಸುರರ ಶಕ್ತಿ ಒಳಗಿದ್ದೇ‌

ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರೂ‌ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.ಇದು ಪುರಾಣದಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ, ಈಗಲೂ ಇದೆ ಎಂದರೆ ನಾವು ಕಾರಣಮಾತ್ರರಷ್ಟೆ. 

ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ  ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಕಷ್ಟವಿದೆ. ಹಾಗಂತ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಹೋಗದಿದ್ದರೆ ನಷ್ಟ ಕಷ್ಟ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ  ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಇರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ದ್ವೇಷ,ಅಸೂಯೆ ಅಸಹಕಾರದ  ಕ್ರಾಂತಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಶಾಂತಿಯಿಂದಷ್ಟೇ ಗುರಿ ತಲುಪಬಹುದೆಂದರೆ ಶಾಂತಿ  ಹೊರಗಿದೆಯೋ ಒಳಗೋ? 

 

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಣ್ಣ ಬಿಂದು ಮಾನವನೊಳಗಿದ್ದು ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿಡಬಹುದೆ? ಹಿಡಿತದಿಂದ  ಭಗವಂತನೆಡೆಗೆ ಸಾಗಬಹುದೆ?  

ಭೂಮಿ ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ, ಪ್ರಕೃತಿ ಉಚಿತವಾಗಿದೆ ,ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದಾದ ಶರೀರದಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿ ಅಡಗಿದೆ. ಆದರೆ  ಪರಾವಲಂಬನೆ ಮಿತಿಮೀರಿದೆ. ಇದೇ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವಾಗುತ್ತಿದೆ.  ಸರ್ಕಾರ ಏನು ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕುಳಿತಷ್ಟೂ ಸಾಲ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಜೀವ ಹೋಗುತ್ತದೆ. 

"ನಿನ್ನಯ ಗುರಿಯು ಆತ್ಮದರುಶನ ನಿನ್ನೊಳಗೇ ಇದೆ ಆ ರತುನ ಬನ್ನ ಪಡುತ ಈ‌ಕ್ಷುದ್ರ ಜೀವನದಿ ಇನ್ನೂ ತೊಳಲದಿರು ಮುನ್ನೆಡೆ ಸಖನೆ.. "ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರನ್ನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬೆಳೆಸಿದರೆ ರಾಜಕೀಯ ಒಳಗಿನಿಂದ ಕಂಡರೆ ರಾಜಯೋಗ ಏನಂತೀರಾ?

ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಗುರು.ಇನ್ನೊಂದು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.ದತ್ತಾತ್ರೇಯರು 24 ಗುರುಗಳನ್ನು  ಸೃಷ್ಟಿ ಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದರೆಂದರೆ  ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ತಿಳಿಯುವುದು ಬಹಳವಿದೆ ಅಲ್ಲವೆ?