ಸಂಸಾರದ ಭಾರ ಹೆಚ್ಚೋ ಸಮಾಜದ ಭಾರವೋ?

ಸಂಸಾರದಿಂದ ಸಮಾಜ ಉದ್ದಾರವೋ ?    ಸಮಾಜದಿಂದ  ಸಂಸಾರದ ಉದ್ದಾರ ವೋ?   ಹಿಂದಿನ ಸಂನ್ಯಾಸಿಗಳು  ಸಮಾಜದಿಂದ ದೂರವಿದ್ದು ಸಂಸಾರ ತೊರೆದರೆ ಈಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ .ಸಂಸಾರಿಗಳ ಸಹಕಾರವಿಲ್ಲದೆ  ಯಾವುದೇ  ಸಮಾಜ ನಡೆಯೋದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಸಂಸಾರವನ್ನು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು  ಸಮಾಜದ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ  ಸಮಾಜದ ಉದ್ದಾರಕ್ಕೆ ಸಂಸಾರಿಗಳ  ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ತನ್ನ ಜೀವ ‌ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು  ಎಷ್ಟೇ  ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದರೂ‌ಜೀವ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲವೆನ್ನುವುದು ಸತ್ಯ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ  ಸಮಾಜ ಹಾಳು ಮಾಡಿ ಏನು ಸಾಧಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ, ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ತಲೆಬಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದನ್ನು ಸಂಸಾರದೊಳಗಿದ್ದೇ‌ಕಲಿತು  ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಮ್ಮದಿ,ಗೌರವಾದರ‌  ಹೆಚ್ಚಿದರೆ ಅದೇ ಯಶಸ್ಸು.      ತನ್ನ ಸಂಸಾರದ ಭಾರ ಹೋರಲಾರದವರು ಸಮಾಜದ ಭಾರ ಹೋರುವರೆ? ಹೊತ್ತರೂ ಸಮಾಜವೇ ಅವರನ್ನು ನಡೆಸುವಾಗ ಭಾರವಿರುವುದೆ? ಹಾಗೆಯೇ ಪರಮಾತ್ಮನ ನಂಬಿ‌ ನಡೆದವರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸವೂ ಹಗುರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಯಾವಾಗ ಮಾನವ ಪರಮಾತ್ಮನಿಲ್ಲ ನಾನೇ ಎಲ್ಲಾ ಎಂದು‌ಮುಂದೆ ನಡೆದನೋ ಆಗಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಭಾರವೂ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಸಾಲದ ಹೊರೆ ಏರಿಸಿಕೊಂಡು  ಮಾಡಬಾರದ ಕರ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಾ   ಇದ್ದಾಗಲೇ ಹೆಣಭಾರವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹೆತ್ತ ತಾಯಿಯನ್ನು ಸಾಕಲಾಗದವರು ಭೂಮಿ ಆಳಲು ಹೊರಡುವರು. ಎಂತಹ ಕಾಲ ಬಂದಿದೆ...ಎಚ್ಚರವಾದರೆ ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೇ ಎಲ್ಲಾ ಭಾರ ಹೋರಿಸಿ ಸಂನ್ಯಾಸಿಯಂತೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರಬಹುದು.  ಕಾಡನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ಆಳಲು ಹೊರಟು ಕಾಡು  ಪ್ರಾಣಿಗಳೇ‌  ನಾಡಿಗೆ ಬರುವಂತಾಗಿದೆ.ಆದರೂ ಜೀವ ಪ್ರಾಣ ಇರುವವರೆಗೆ ನಡೆಯಲೇಬೇಕು. ಸಂಸಾರಿಗಳ ಕಥೆ ಬೇರೆ.ಒಬ್ಬರೊಬ್ಬರು ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದೇ ಭಾರವಾಗಿರುವಾಗ  ಪರಮಾತ್ಮ ಕಾಣೋದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ.

ಪರಮಸತ್ಯ ಒಂದೇ ಪರಮಾತ್ಮ ಒಬ್ಬನೆ, ಹೇಳೋದು ಸುಲಭವಾದರೂ  ಸ್ವತಂತ್ರ ವಾಗಿದ್ದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಯೋದು ಸುಲಭವಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ  ಅರ್ಧ ಸತ್ಯವನರಿತ ಸಂಸಾರಿಗಳನ್ನು‌ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು  ಜನರನ್ನು ಆಳುವ ರಾಜಕೀಯತೆ  ಮಿತಿಮೀರಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸಿತೆ? ಕ್ರಾಂತಿಯೆ?

ಕಲಿಗಾಲ ಎಲ್ಲಾ ಕಲಿಸುತ್ತಾ ತಾವೇ ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ಹೊತ್ತ ಭಾರವನ್ನು ಇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಯಾರೋ ಹೊತ್ತು ನಡೆಯಲು ಎಷ್ಟು  ಸಾಧ್ಯ?  ಸಹಾಯವನ್ನು ಹಣದಿಂದ ಮಾಡಿದರೆ ಋಣ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ, ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಹಕರಿಸಿದರೆ  ಇನ್ನಷ್ಟು ಮಾಡಲಿ ಎನ್ನುವ ಆಸೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಹೀಗೇ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ಬಂದ‌ ಜೀವಕ್ಕೆ ಜೀವಮಾನವಿಡೀ ದುಡಿದರೂ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿಲ್ಲ.ಕಾರಣವಿಷ್ಟೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ  ಪ್ರತಿಫಲ ಅಪೇಕ್ಷೆ, ಸ್ವಾರ್ಥ, ಅಹಂಕಾರದ ಕರ್ಮದಲ್ಲಿ ಪರಮಾತ್ಮ  ಕಾಣದೆ  ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತು ಬೆಳೆದಿರೋದು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತುಂಬಿ ಮನಸ್ಸು ಭಾರವಾದಾಗ ಇಳಿಸಲಾಗದೆ ನಿದ್ರೆ ಹೋದರೂ ಒಳಗಿರೋದು ಹೊರಗೆ ಹೋಗದ ಕಾರಣ ಅದೇ ಭಾರ. ಇದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರವೇ  ಸಾತ್ವಿಕ ಆಹಾರ,ಶಿಕ್ಷಣ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತುಂಬಿ ಸತ್ವಯುತ ಜೀವನ ನಡೆಸಿ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ, ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಸ್ವತಂತ್ರ ಜ್ಞಾನ ಪಡೆಯುವುದೆಂದಿದ್ದರು. ನಾವು ಓದುವ ವಿಷಯವು  ಹಿಂದಿನ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ದವಿರದೆ ವಾಸ್ತವತೆಗೆ ದೂರವಿರದಿದ್ದರೆ   ಉತ್ತಮ ಭವಿಷ್ಯವಿದೆ. 

ಕಾಲಮಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಜೀವನ‌ ನಡೆಸುವುದು ಸರಿ. ತತ್ವವಿಲ್ಲದೆ ತಂತ್ರವೇ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಭಾರತದಂತಹ ಮಹಾದೇಶಕ್ಕೆ ಭಾರ ತಡೆಯಲಾಗದು.ಸ್ವದೇಶದ ಸಮಸ್ಯೆಯೇ ಇಷ್ಟೊಂದು ಇರೋವಾಗ ವಿದೇಶಿಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡರೆ  ಇನ್ನಷ್ಟು ಅಜ್ಞಾನದ ಭಾರ. ಅಜ್ಞಾನ ಎಂದರೆ  ಜೀವನ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಯದ ನಡೆ- ನುಡಿ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತಮಾತೆ ಯಾವ  ಬೇಧಭಾವವಿಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ಗರ್ಭದ ಶಿಶುವಿಗೇ ಕೊಡುವ  ಆಹಾರ ಆರೋಗ್ಯ ಕೊಡಬಹುದು.

ಆದರೆ, ಬೆಳೆದ‌ಮಕ್ಕಳು ಅವಳಿಗೇ ವಿರುದ್ದ ನಿಂತು ಆಳಿದರೆ  ಅಧರ್ಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡುವ ಶಕ್ತಿ ಅವಳಲ್ಲಿದೆ. ಒಲಿದರೆ ನಾರಿ ಮುನಿದರೆ ಮಾರಿ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಕೋಶ ಓದು ದೇಶ ಸುತ್ತು ಎಂದರು. ಯಾವ ಕೋಶ ಓದಿದರೆ ಇಡೀ ದೇಶವೇನು ವಿಶ್ವವೇ  ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲಕ ಸುತ್ತಬಹುದೆನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಅಗತ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಹೊರಗಿನಿಂದ ಎಷ್ಟೇ ತಂದು ಒಳಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೂ  ಮತ್ತೆ ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸದಿದ್ದರೆ ಒಳಗೇ ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇಡೀ ದೇಹ ಆಳುತ್ತದೆ. ಓದಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಬುದ್ದಿವಂತ ಜ್ಞಾನಿಗಳಾಗಿಲ್ಲ. ಓದದವರೆಲ್ಲರೂ ದಡ್ಡರಾಗಿ  ಜೀವನ ನಡೆಸದೆ ಕುಳಿತಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಬೆಳೆದು ನಿಂತು  ಜನರನ್ನು ಆಡಿಸಿದೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಹೊರೆಯನ್ನು ಇಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಉತ್ತಮ. ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳದೆ ಇದ್ದರೂ ಉತ್ತಮ.

.ಆದರೂ ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ  ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ  ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ  ಅವರ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತಿರುವಾಗ ತಿರುಗಿ ಕೊಡುವುದಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ. ಮಕ್ಕಳು ದೊಡ್ಡವರಾದ ಮೇಲೂ ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸಿದಂತೆ, ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆ ನಂತರವೂ  ವ್ಯಾಮೋಹದ ವಶದಲ್ಲಿಯೇ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊತ್ತು ನಡೆದರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಹೊರೆಯ ಅನುಭವವಾಗದು. ಅವರವರ ಜೀವನದ ಸಮಸ್ಯೆ ಗೆ ಕಾರಣವೇ ಅತಿಯಾದ ಸಹಕಾರ ಸಹಾಯದ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ. ಇದು ಇತಿಮಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಉತ್ತಮವೆನ್ನುವರು. ಹಾಗಂತ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿರದೆ  ಸಮಯವನ್ನು  ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ  ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಸಂಸಾರದ ಸಾಲ ತೀರಿಸದೆ ಸಂಸಾರದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆಯಿಲ್ಲ. ಸಮಾಜದ ಸಾಲವೂ  ಹಾಗೆಯೇ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಋಣಭಾರ  ಕಾಣುವ  ಮಾನವನ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣವೆನ್ನುವುದೇ  ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಸತ್ಯ.